Algemeen kikkers en padden
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kikkers
De soorten kikkers die we in de lage landen kunnen tegenkomen :
1) De groene Kikker
De groengekleurde kikker heeft een lengte die tussen de 5 en 9 cm ligt. Je kan deze de hele zomer tegenkomen in je vijver. Specifieke eisen heeft de groene kikker niet. het zijn echte zonners. Dit is ook mijn ondervinding in mijn vijver als het zonnig is en warm mag ik er zeker van zijn dat ik hem ergens aan de rand van mijn vijver zal vinden. Ligt je vijver in de schaduw daarentegen dan zal hun verblijf in je vijver heel kort zijn. De groene kikker wordt actief in april mei, meestal beginnen de mannetjes te roepen als het enkele dagen mooi weer is geweest. Als het geleidelijk aan warmer wordt komt het water op temperatuur en beginnen de kikkers te roepen. De mannetjes maken niet alleen veel lawaai, maar ze zijn ook minder schuw. Lichtelijk opgeblazen liggen ze op het water en vertonen een grotesk machogedrag. Veel mensen zijn geïnteresseerd om de eitjes van deze dieren te zoeken, maar ze zijn moeilijk te ontdekken. Eitjes van de groene kikker zien er anders uit dan van de bruine kikker. De eitjes zijn kleiner en daardoor ook de eiklompjes. Het wordt op een andere manier aan elkaar geklit als van de bruine kikker. Bovendien zijn ze aan de ene kant witachtig en aan de andere kant bruin/zwartachtig. Vaak ligt de zwartachtige kant boven en het legsel ligt op , maar meestal tussen dichte beplanting aan de oppervlakte. De paartijd is meestal tot half juni. In juli worden ook wel eitjes gelegd, maar die zijn meestal onbevrucht. Eitjes van de groene kikker zijn zeer snel uitgezakt. Van de bruine kikker kan het legsel ongeveer 14 dagen in het ondiepe liggen voordat het uitzakt. Maar die dieren leggen de eitjes veel vroeger in het voorjaar en het water is veel kouder. De eitjes van de groene kikker komen binnen vier dagen uit en de larfjes zijn wittig en klein, dat je ze bijna niet meer terug ziet. De larve van de groene kikker groeit vrij groot uit. In drie maanden kan een uitgegroeide kikkervis kan met kop en staart soms tien cm lang zijn. Véél groter dan de bruine. Groene kikkers zijn in tegenstelling tot men denkt geen “blijvertjes”. De dieren hebben een trekdrift, die iets meer dan een kilometer. Is binnen een kilometer een poel of plas, om te rusten en te foerageren en kunnen ze heel ver gaan. U kunt in uw tuin tegemoet komen aan die trekdrift. Als u de ruimte hebt maakt dan verschillende poeltjes.
2) De bruine Kikker
De bruine kikker is een landkikker. Je kan hem dus ook tegenkomen in bossen of weilanden. Meestal zie je de eitjes in maart. Bij de bruine kikker duurt de ontwikkeling van het ei ongeveer drie weken. De snelheid van de ontwikkeling is voor een deel afhankelijk van erfelijke factoren. Voor een ander deel van de temperatuur van het water. De eieren zien er uit als een grote klont slijm met veel donkerbruine puntjes. Het wordt ook wel kikkerdril genoemd. De klont dobbert boven aan de vijver tussen de planten. Eén kikkervrouwtje kan wel 4000 eitjes afzetten. De kleine bruine puntjes in het slijm, zijn eigenlijk de eitjes. Het glazige slijm dient als bescherming van het eitje en voor het voedsel voor het pasgeboren kikkertje. De Bruine kikker doet zijn naam niet altijd eer aan. Soms ziet hij er meer groen uit dan bruin. Toch je kan de bruine kikker herkennen aan de donkerbruine vlek aan zijn kop.
De voorplanting : van eitje tot kikkervisje en dan tot kikker
De evolutie tot kikker
De paartijd van een kikker is in het vroege voorjaar rond april – mei. In deze tijd komt het mannetje vaak als eerste uit zijn winterslaap te voorschijn. Hij gaat op pad naar de plas. Als hij bij de plas is aangekomen, begint hij te kwaken. Andere mannetjes vallen bij. Het is net een koor van kwakertjes. Hij kwaakt om de vrouwtjes naar de plas te lokken voor de paring.Het vrouwtje komt een paar dagen later uit haar winterslaap. Als zij wakker worden gaan ze meteen het water in. Als zij het water in komt, klinkt het gekwaak van de mannetjes harder op en als zij dan een mannetje voorbij gaat, klautert het mannetje op haar rug en pakt haar met zijn voorpootjes stevig vast onder haar okseltjes. Hij laat haar dan voorlopig niet meer los.
Bovenop elkaar dobberen zij een tijdje in het water rond. Dan maken ze een koprol en zet het vrouwtje haar eitjes af. Het mannetje bevrucht de eitjes meteen. Hij spuit zijn zaad over de eitjes heen. Soms houdt een kikkertje haar eitjes bij zich, maar meestal zet ze de eitjes af in het water. Dat hangt af van het soort kikker. De meeste vrouwtjes zetten ongeveer 2500 eitjes af. Deze klont eitjes noemen we kikkerdril. De tijd van eitje tot kikkervisjes bedraagt ongeveer 3 weken, dit is nogal afhankelijk van de temperatuur van het water. Iets wat deze tijd heel veel invloed op deze tijd heeft is het weer. Het vroeg warm worden is een ideaal scenario. Als een kikkervisje na ongeveer 3 weken uit zijn eitje komt, is het nog heel klein. Het is dan meer een larfje dan een visje. Het heeft alleen nog maar een zuignapje, waarmee het zich vastzuigt aan een waterplant of aan het dril waar hij uit gekomen is. De larven leven vooral van algen, die langs de kant van de vijverrand hangen. Ook zijn ze verzot van Whiskas (katte eten) dan groeien ze nog sterker en vollediger uit raar maar waar. Het kikkervisje krijgt eerst achterpootjes, dan voorpootjes. Als laatste krijgt het een kortere darm en vervangen longetjes zijn kieuwen. Ook verdwijnt zijn staartje. Dan is het plantetertje een vleesetertje geworden. Het kikkertje moet nu steeds naar het wateroppervlak om adem te halen, omdat hij geen kieuwen meer heeft om onder water adem te halen. Kort erna trekt de kikker naar land.
Weetjes van de kikker :
De huid van de kikker is speciaal aangepast zodat ze in en uit het water kunnen overleven. Op het land ademen ze voor 80 % door hun neus en mond.. In het water sluiten ze hun luchttoevoer via de kop af en ademen ze door de huid. Dit is ook de reden waarom ze een heel tijdje onder water kunnen.
Hun winterslaap :
De huis van de kikker is een enorm belang bij de winterslaap van de kikker. Vooral de groene kikker slaapt graag op de bodem van de vijver tussen de modder en slip. Kikkers hun hartactiviteit stelt dan niet voor waardoor er constant zuurstofarm bloed door hun lichaam loopt. De huis zorgt dan voor een belangrijke factor voor de zuurstoftoevoer van ons lichaam. Deze zorgt voor een soort bloedverdikking waardoor ze van de vriesdood bespaard worden. De huid is ook de hoofdrolspeler voor het ontwaken uit hun winterslaap. De omgevingstemperatuur het water zorgt voor onze opwarming waardoor ze uit hun winterslaap ontwaken.
Voedsel:
De kikkers is een echte vleeseters. Hun voedsel moet bewegen anders kunnen ze het niet als voedsel herkennen. Dit betekent dat levend voedsel moet worden aangeboden. Afhankelijk van de soort en de grootte van de dieren kunnen dit springstaartjes, fruitvliegjes, krekels, sprinkhanen, meelwormen, regenwormen of zelfs muizen zijn. Volwassen dieren hoeven hooguit twee tot drie keer per week te worden gevoerd. De dieren blijven dan actief op zoek naar voedsel, wat de conditie ten goede komt. Jonge dieren moeten steeds voldoende voedsel bij de hand hebben om probleemloos te kunnen groeien.
De ziekten
Gezonde kikkers maken een levendige indruk, staan hoog op de voorpoten en hebben een glanzende strakke huid. Padden hebben gewoonlijk een wrattige huid die wat losser om het diertje zit. Bij aanraken zullen ze meteen wegspringen of een in elkaar gedoken schrikhouding aannemen. Ze moeten kort daarna weer snel hoog op de voorpoten gaan staan. (Uiteraard slapen veel nachtactieve kikkers overdag in een ineengedoken houding, dus daarbij werkt dit trucje niet.) De dieren mogen niet zodanig vermagerd zijn dat de flanken zijn ingevallen en de ruggengraat zich duidelijk aftekent . Ondervoeding kan daarvan de oorzaak zijn, maar vaker is er dan sprake van een besmetting met wormen. Aan de buitenkant is niet te zien wat de oorzaak is. Bedenk dat als een dier in een slechte conditie is, bestrijding van worminfecties en andere ziekten moeilijk zal zijn.
Het houden van een kikker in jou vijver. waarop moet je letten ?
Het enige waarop je moet letten is het oeverdeel. De wanden moeten aflopend zijn, zodat de kikkers gemakkelijk van het water op het land kunnen klauteren. Verder kies je best voor een zo natuurlijk mogelijke beplanting. Het overvloedig gebruik van insecticiden is de medeoorzaak van de achteruitgang van groene kikker (Rana esculenta) e.a.. De groene kikker zit namelijk veel in het water en de jongen zwermen niet uit. (Een dankbare soort om te houden.) Een kikkervijver is tevens een nuttig project in het kader van de natuurbescherming. De kikkers krijgen een compensatie voor hun vernietigd milieu en leven tegelijk in vrijheid, terwijl jij kan doorgaan met je waarnemingen. Ook de bruine kikker (Rana temporaria) is geschikt voor vijvers, evenals de vuurbuikpad (Bombina variegata). De bruine kikker gaat na metamorfose weg, maar keert telkens naar zijn standplaats terug voor de eiafzetting. Bij de terugkeer naar hun geboorteplaats laat hij zich leiden door de speciale geur van het water. Ook de oriëntatie op de zon zou wellicht een rol kunnen spelen. En als je weet dat je de dieren kan leren uit je hand voedsel te nemen, wat houdt je dan nog tegen? Trouwens een tuinvijver met amfibieën is weer eens wat anders dan één met de gebruikelijke goudvis en koi.
groeien naar volwassenheid
Vooraleer de gemetamorfoseerde kikkertjes volwassen zijn, moet je nog enkele jaren geduld oefenen. Pas als ze twee jaar oud zijn, zijn ze geslachtsrijp. Ze kunnen 4-5 jaar oud worden.
Hoe vangen ze hun prooi?
Het dier dat bewegingsloos zit te loeren tussen de planten, bespringt plots zijn prooi, een argeloze vlieg die een kijkje kwam nemen. De vooraan vastzittende tong wordt bliksemsnel uitgestoten en het insect is verdwenen, vooraleer het er enig besef van heeft. Grotere dieren (visjes, salamanders, libellen, vogels en kleine zoogdieren) worden met de kaken beetgegrepen en het is leuk te zien hoe de kikker zijn prooi met de voorpootjes handig en snel naar de bek brengt.
Kunnen deze dieren leren?
Als je goed observeert, zal ook deze vraag beantwoord worden. Zeker leren ze! Een kikker die eens een steek van een wesp of bij heeft gevoeld, zal heel die familie in de toekomst uit de weg gaan. En leren ze niet uit je hand voedsel aanvaarden?
Nemen ze van jou geen stukjes lever en dode vliegen?
Ze kunnen het nochtans wel leren!
